اول ماه مه روز جهانی کارگر
و حمایت از جنبش کارگری در ایران
اکسیون روز کارگر در مونیخ
Munich / Germany
1. Mai 2013
وضیت کارگران
در بسياری از کارخانه ها دستمزدهاي کارگران به بهانه هاي واهي به موقع پرداخت نمي شوند. در ماه اکتبر سال 2012 بخش فارسي راديو بي بي سي گزارش داد که بيش از 5000 کارگر کارخانه گيتي پسند در اصفهان از ماه مه 2012 دستمزد دريافت نکرده اند. در يک مورد ديگر کارگران صنايع نساجي مازندران اعتصاب کردند، زيرا به مدت 13 ماه دستمزد دريافت نکرده بودند. افزايش شديد قيمت سوخت به دليل خصوصي سازي هاي بي رويه در بخش انرژي باعث اعتصاب رانندگان کاميون در اکتبر 2012 در اصفهان شد. تعداد زيادی از کارگران بخش صنايع فلز و خودروسازی در سال 2012 با اخراج های دست جمعی مواجه بوده اند. اين موارد تنها بخش کوچکي از اعتراضات کارگري در ماه هاي اخير هستند.
عناصر رژیم میلیارد ها دلار به حساب های شخصی شان در بانک های خارج واریز میکنند. این درحالیست که در ایران از هر ۵ نفر یک نفر زیر خط فقرزندگی میکند. بر اساس گزارش سرويس خبري اشپيگل آنلاين صادرات نفتي رژيم در مقايسه با سه ماه پيش بيش از دوازده درصد افزايش داشته است، زيرا جمهوري اسلامي به شيوه های مختلف تحريم های اعمال شده توسط سازمان ملل را دور مي زند. بنابر گزارش رويترز مقامات رژيم راه حل های خلاقانه براي گريز از اين تحريم ها يافته اند.
سي و چهار سال پس از
انقلاب ضد سلطنتی مردم ايران وضعيت کارگران و زحمتکشان ايرانی همچنان اسفبار است.
فساد مالي و سؤ مديريت در کنار سرکوب، بازداشت هاي خودسرانه و مجازات هاي قرون
وسطايي، موقعيت اجتماعي و معيشتي عموم مردم ايران و بويژه طبقه کارگر را وخيم تر
از پيش کرده است. رژیم سعی میکند با حد اکثر سرکوب خود را بر سر قدرت نگاه
دارد. و با حد اکثر خشونت با تظاهر کننده گان رفتارکند . هر اعتراضی به شدت سرکوب
و به شدت مجازات میشود.
وضیت کارگران
در ایران هیچ گونه اتحادیه های آزاد مستقل کارگری وجود ندارد . "خانه های
کارگری" دفتر های مراکز شوراهای کارگری هستند که مستقیما
توسط وزارت کار و سازمان اطلاعات کنترل میشوند. ایجاد یک اتحادیه
مستقل کارگری ممنوع است.
در سال گذشته،
بسیاری از فعالان اتحادیه های
مستقل کارگری
بازداشت شده اند.
افزايش مدام اعتصابات و
اعتراضات کارگري در سال اخير در مقايسه با سال های قبل با وجود سرکوب وحشيانه، خود
بهترين گواه وخامت شديد اوضاع اقتصادی و اجتماعي طبقه کارگر ايران است. اغلب
خواسته های کارگران معترض، خواسته های صنفی از قبيل افزايش دستمزد، امنيت شغلي،
بيمه بازنشستگی و تأمين اجتماعی، پرداخت دستمزدهاي معوقه و ... هستند. یک
عضو سندیکای کارگری به این نظر است که کارگران باید بتوانند از حقوق خود دفاع و در
مقابل رژیم آخوندی مقاومت کنند تا بتوانند در یک سیستم نا عادلانه افکار جمعی
رامتوجه حقوق خود سازند .
گراني سرسام آور مواد
غذايي و ساير مايحتاج زندگي باعث شده است که اغلب کارگران ايراني زير خط فقر زندگي
کنند.
طبق گزارش رادیو فردا بالغ بر ٢٠ هزار کارگر در سال ٢٠١٢ نامه سرگشاده ای به وزیر کار نوشتند . آنها از عدم پرداخت دستمزد هاشان شکایت داشتند و اینکه این دستمزد کم برای آنها تنها یک زندگی زیر خط فقر را مهیا میکند . کارگران مجبور خواهند بود هر روز غذا ی کمتری استفاده کنند ، چون که همه چیز روز به روز گران تر میشود .“
طبق گزارش رادیو فردا بالغ بر ٢٠ هزار کارگر در سال ٢٠١٢ نامه سرگشاده ای به وزیر کار نوشتند . آنها از عدم پرداخت دستمزد هاشان شکایت داشتند و اینکه این دستمزد کم برای آنها تنها یک زندگی زیر خط فقر را مهیا میکند . کارگران مجبور خواهند بود هر روز غذا ی کمتری استفاده کنند ، چون که همه چیز روز به روز گران تر میشود .“
بر طبق آمار رسمی رژیم مرز
فقر در سال 2012 در ایران 50/609 یورو در
ماه بوده است. در حالي که بر طبق همين آمار درآمد ماهانه کارگر ايرانی بين 182 تا
243 يورو و نرخ تورم در برخی موارد بيش از
60 درصد بوده است. وضعیت اجتماعی بیکاری حتی بیشتر فاجعه بار است.
در بسياری از کارخانه ها دستمزدهاي کارگران به بهانه هاي واهي به موقع پرداخت نمي شوند. در ماه اکتبر سال 2012 بخش فارسي راديو بي بي سي گزارش داد که بيش از 5000 کارگر کارخانه گيتي پسند در اصفهان از ماه مه 2012 دستمزد دريافت نکرده اند. در يک مورد ديگر کارگران صنايع نساجي مازندران اعتصاب کردند، زيرا به مدت 13 ماه دستمزد دريافت نکرده بودند. افزايش شديد قيمت سوخت به دليل خصوصي سازي هاي بي رويه در بخش انرژي باعث اعتصاب رانندگان کاميون در اکتبر 2012 در اصفهان شد. تعداد زيادی از کارگران بخش صنايع فلز و خودروسازی در سال 2012 با اخراج های دست جمعی مواجه بوده اند. اين موارد تنها بخش کوچکي از اعتراضات کارگري در ماه هاي اخير هستند.
وخامت شديد اقتصادي در
ايران تحت حاکميت جمهوري اسلامي، بر خلاف تبليغات رژيم پيامد تحريم های نيمبند
اقتصادي از سوی ايالات متحده و برخي از کشورهاي اروپايي نيست، بلکه نتيجه مستقيم
سياست هاي نابخردانه و مخرب اقتصادي رژيم، عدم صلاحيت مديران منصوبی، رشوه خواری و
فساد ادرای و مالی و هزينه هاي سرسام آور تسليحاتي و سرکوب مردم است.
عناصر رژیم میلیارد ها دلار به حساب های شخصی شان در بانک های خارج واریز میکنند. این درحالیست که در ایران از هر ۵ نفر یک نفر زیر خط فقرزندگی میکند. بر اساس گزارش سرويس خبري اشپيگل آنلاين صادرات نفتي رژيم در مقايسه با سه ماه پيش بيش از دوازده درصد افزايش داشته است، زيرا جمهوري اسلامي به شيوه های مختلف تحريم های اعمال شده توسط سازمان ملل را دور مي زند. بنابر گزارش رويترز مقامات رژيم راه حل های خلاقانه براي گريز از اين تحريم ها يافته اند.
طبق
گزارش رسانه های ایرانی قیمت مواد غذایی و دیگر کالاهای مصرفی در دو هفته گذشته در
برخی موارد تا 70 درصد افزایش یافته است. به گزارش خبرگزاری رژيم
(ايسنا) بخش دامداري و مرغداري در سال گذشته نياز به واردات 5 ميليون و 156 هزار
تن ذرت دانه ای داشته است، اما طبق آمار گمرک رژيم تنها 3 ميليون و 275 هزار تن
خريداري شده است. اين در حالي است که عناصر رژيم ميلياردها دلار به حساب هاي شخصي
خود در بانک هاي خارجي واريز مي کنند و سرمايه هاي ملي کشور را تنها براي سرکوب
بيشتر مردم و خريد تسليحات در جهت حفظ نظام پوسيده آخوندي به کار مي گيرند.
قصابان تهران خبر از این میدهند که مشتریان از
فروشگاه های قصابی بدون خرید گوشت رد میشوند. گراني روزافزون در ايران گوشت را
تبديل به يک کالاي لوکس کرده است، به طوری که بخش بزرگي از مردم توان خريد آن را
ندارند. قيمت گوشت 60 درصد، روغن نباتي 20 درصد، برنج 40 درصد در مدت زمان کوتاهي
افزايش يافته است. در شرايطي که کمبود دارو در ايران به يک مشکل جدي تبديل شده
است، مديران بي صلاحيت دولتي به دنبال حذف يارانه ها برای صنايع داروسازي هستند.
ما در جهت
جلب حمايت جامعه جهاني از مبارزات آزاديخواهانه و خواسته هاي دموکراتيک مردم ايران
براي رسيدن به آزادي، دموکراسي و رفاه اجتماعي تلاش می کنيم و در همين راستا
خواهان تشديد تحريم های اقتصادي و سياسي بر عليه رژيم جمهوري اسلامي هستيم.
ما جهانیان را به
اعتراض و حمایت فرا میخوانیم و خواسته هایمان :
۱- حمایت از مردم
ایران برای یک ایران آزاد و دموکراتیک !
۲- لغو هرگونه حکم
اعدام !
۳- زندانیان سیاسی
باید آزاد شوند !
۴- بازداشت شدگان و
فعالان اتحاديهای كارگری و سندیکا ها درايران باید آزاد شوند !
۵- آزادی، سکولاریسم و
دموکراسی برای ایران !
۶- لغو دادوستدهای
تجارت با رژیم ایران !
۷- تقویت تحریم
بازرگانی و نفتی عليه رژيم ایران!
۸- قطع رابطه با رژیم
وحمایت از اپوزیسیون سکولار !
نه به
جنگ،
نه به مماشات،
حمايت از اپوزيسيون سکولار و تغيير دموکراتيک در ايران!
مرگ بر
رژيم ضد بشري جمهوري اسلامي ايران!
کانون ایرانیان
آزادیخواه مونیخ
Münchener Verein für die Freiheit im Iran
Munich association for the freedom in Iran
Iraniyanemunich.blogspot.com
Iraniyanemunich@Yahoo.de
1.
Mai, internationaler Tag der Arbeit
Solidarität
mit der Arbeiterbewegung im Iran
Es ist das 34. Mal, dass im Iran
nach der Revolution 1979, der 1. Mai gefeiert wird. Die Bilanz der vergangenen
Jahre ist mehr als traurig. Korruption, Unterdrückung, willkürliche
Verhaftungen, Misshandlungen , demonstrative öffentliche Auspeitschungen und
Hinrichtungen. Das Regime versucht mit absoluter Repression sich an die Macht
zu halten und geht mit brutaler Gewalt gegen die Demonstranten vor. Jeglicher
Protest wird massiv unterdrückt und hart bestraft. Gegen Hunderte von Personen
wurden Todesurteile verhängt.
Situation der Arbeiter
Arbeiterstreiks und Proteste
häufen sich im Iran. In den Jahren 2012 und 2013 gab es mehr Arbeiterproteste
als in den Jahren zuvor. Die Arbeiter stellen meist ökonomische Forderungen
nach Lohnerhöhungen. Ein Mitglied der iranischen Arbeitergewerkschaft geht aber
davon aus, dass sie sich gegen das Mullah-Regime wehren dürfen und Widerstand
leisten müssen, um auf ihre Rechte in einem Unrechtsystem aufmerksam zu machen.
Wie
Radio Farda (die persische Sendung von Radio Free Europe) meldete, schrieben im
September 2012 rund 20.000 iranische Arbeiter einen offenen Brief an den
iranischen Arbeitsminister. Darin beklagten sie die Nichtauszahlung von Löhnen
und die Tatsache, dass die Löhne nur ein Leben unter der Armutsgrenze
ermöglichen würden. Die Arbeiter würden täglich weniger Nahrung zu sich nehmen
können, weil alles teurer wird. Die iranischen Arbeiter würden monatlich
zwischen 182 bis 243 Euro verdienen. Dabei würde die Teuerungsrate in manchen
Fällen über 60 Prozent betragen. Die offizielle Armutsgrenze für das Jahr 2012
im Iran beträgt 609,50 Euro. D.h. wer unter dieser Summe verdient, gilt als
arm. 609,50 Euro sind aber etwa 2,5 Mal höher als der höchste Lohn, den ein
iranischer Arbeiter erhält. Die soziale Lage der Arbeitslosen ist noch
katastrophaler.
Im
Oktober 2012 meldete BBC Farsi, dass über 5000 Arbeiter eines
Industrieunternehmens in Isfahan (Gitipassand) seit Mai 2012 keinen Lohn
erhalten hätten. Die Produktion mancher Industriesektoren sei auf 50 Prozent
zurückgefahren worden. Bis heute sollen die Arbeiter unregelmäßig Geld
bekommen. Im Oktober 2012 streikten auch Lastwagenfahrer in Isfahan, die Benzin
transportieren. In diesem Bereich hat die Privatisierung des Energiesektors
besonders stark zu Preiserhöhungen geführt. Im Jahr 2012 waren Arbeiter der iranischen
Metall- und Autoindustrie, aber auch der Webereiindustrie besonders von
Entlassungen betroffen. Die Arbeiter der Textilfabrik in Mazandaran haben
gestreikt, weil sie seit 13 Monaten keinen
regulären Lohn bekommen haben.
Die
miserable Wirtschaftslage im Iran hat weniger mit der Sanktionspolitik Europas
und den USA als viel mehr mit einer aggressiven Form der kapitalistischen
Wirtschaftspolitik (u. a. jahrelanges Missmanagement, Korruption und
Bestechung) zu tun, die unter dem Mullah-Regime im Iran eingeführt worden ist.
Die Funktionäre des Regimes deponieren Milliarden von Dollars auf ihren Bankkonten
im Ausland, während einer von fünf Iranern unter der Armutsschwelle lebt. Spiegel-Online
berichtet: „Irans Ausfuhren von
Erdöl sind gegenüber dem Vorquartal um gut zwölf Prozent gestiegen - trotz des
Embargos. Die Sanktionen der Uno umgeht das Regime nach
Angaben der Nachrichtenagentur Reuters offenbar mit kreativen Lösungen.“ Wie ein Nachrichtenagentur des Regimes (ISNA)
meldet: „Im letzten Jahr waren eine
Importmenge von 5.156.000 Tonnen Mais für Vieh und Geflügel-Industrie notwendig
gewesen. Doch nach Zoll-Angaben, wurden nur 3.275.000 Tonnenimportiert!
Iranischen Medienberichten
zufolge stiegen die Preise für Lebensmittel und andere Verbrauchsgüter in den
letzten zwei Wochen in einigen Fällen um bis zu 70 Prozent.
Das Land droht im Chaos zu
versinken. Metzger in Teheran berichten, dass Kunden an ihren Läden vorbeigehen
ohne etwas zu kaufen. Fleisch ist im Iran zur Luxusware geworden, worauf die Menschen verzichten, stattdessen kaufen sie Brot.
Pflanzenöl kostet 15 bis 20 Prozent mehr. .
Sogar Reis ist mindestens 40 Prozent und Fleisch 60 Prozent teurer als noch
vor einem Monat geworden. Im Iran
wird der Mangel an Medikamenten zu einem ernsten Problem. Doch statt das
Problem zu lösen, sorgen die Verantwortlichen nun durch Streichung von
staatlich subventionierten Devisen für die Pharmaindustrie für mehr Not.
Wir rufen zum internationalen Protest auf und fordern:
- Unterstützung
der Menschen im Iran für einen freien und demokratischen Iran!
- Alle Todesstrafen müssen sofort abgesetzt werden!
- Freiheit für alle politischen Gefangenen!
- Freiheit für alle inhaftierten Arbeiter- und Gewerkschaftsaktivisten im
Iran!
- Freiheit, Säkularismus und Demokratie für Iran!
- Keine Geschäfte mit dem Mullah-Regime!
- Verschärfung der Sanktionen und Ölembargo gegen das Regime in Teheran!
- Kein Dialog mit dem Regime, sondern Unterstützung der säkularen Opposition!
Nein zum Krieg,
Nein zur Beschwichtigungspolitik
Ja zum demokratischen
Wandel im Iran!
Nieder mit der Islamischen
Republik Iran!
Münchener Verein für die Freiheit im Iran
