Seiten

Freiheit

Freiheit

Demokratie

Demokratie

Donnerstag, 26. April 2012

1. Mai, internationaler Tag der Arbeit



1. Mai, Tag der Arbeit und
Tag der internationalen Solidarität 
mit der Arbeiterbewegung im Iran
11 اردیبهشت روز جهانی کارگر
و حمایت از جنبش کارگری در ایران



Dienstag, 1. Mai 2012
Ort: München
Neuhauserstr. 8
(Fußgängerzone)
Zeit: 13:45 - 14:45 Uhr




1. Mai, Tag der Arbeit und
Tag der internationalen Solidarität 
mit der Arbeiterbewegung im Iran

Es ist das 33. Mal, dass im Iran nach der Revolution 1979, der 1. Mai gefeiert wird. Die Bilanz der vergangenen Jahre ist mehr als traurig. Korruption, Unterdrückung, willkürliche Verhaftungen, Misshandlungen , demonstrative öffentliche Auspeitschungen und Hinrichtungen. Das Regime versucht mit absoluter Repression sich an die Macht zu halten und geht mit brutaler Gewalt gegen die Demonstranten vor. Jeglicher Protest wird massiv unterdrückt und hart bestraft.
Im Iran werden nach UN-Angaben trotz internationaler Appelle immer mehr Menschen hingerichtet. Allein im zurückliegenden Jahr seien 670 Hinrichtungen registriert worden. Dies sei eine "alarmierende" Zunahme seit 2003, als noch weniger als 100 Exekutionen registriert worden seien.
Von den Hinrichtungen 2011 seien zudem 249 geheim erfolgt, während 421 offiziell bekanntgegeben wurden. Insgesamt gab es dieses Jahr bis zum 23. Februar bereits 67 Hinrichtungen im Iran. Somit richtet der Iran mehr als eine Person pro Tag hin.
Derzeit sitzen in Iran 42 Journalisten im Gefängnis und damit mehr als in jedem anderen Land der Welt. 150 Journalisten hätten seit den Wahlen 2009 aus Angst vor Repressalien und Bestrafung das Land verlassen.
In den Letzten Jahren sind die Inflation und Arbeitslosigkeit aber sprunghaft gestiegen. Die Funktionäre des Regimes deponieren Milliarden Dollars auf ihren Banken im Ausland, während einer von fünf Iranern unter der Armutsschwelle lebt. Offiziell lagen die Teuerungsrate bei 25 Prozent im Jahr und die Inflation bei 20 Prozent. Die Arbeitslosenquote liegt bei 25 Prozent. In dieser Situation, wo 65% der Haushaltseinnahmen aus dem Ölexport stammen, wird gesagt: „ Er sei mit den Einnahmen aus den Ölexporten verschwenderisch umgegangen“.  Täglich wird in Zeitungen über neue Korruptions-Fälle und verschwundenen Gelder berichtet und im Parlament gesprochen. Laut einer iranischen Wirtschaftszeitung leben 14 Millionen der insgesamt 70 Millionen Menschen unterhalb der Armutsgrenze. Die Unvermeidbaren Bestellungen werden oft mit ungedeckten Schecks bezahlt. Allein in den letzten 11 Monaten beträgt die Summe der geplatzten Zahlungsanweisungen schon 24 Milliarden Dollar

1. Mai im Iran: Staat schickt Arbeiter in die Wüste

„Im Iran wurde der 1. Mai nach dem Sturz des Schahs zu einem amtlichen Feiertag. Man sollte meinen, dass es den Arbeitern kein Problem bereiten sollte, an diesem Tag eine 1.-Mai-Kundgebung abzuhalten. Zumal auch die iranische Verfassung in Artikel 27 den Bürgern ein Recht auf friedliche Versammlung ohne Waffen gibt.
Die Wirklichkeit sieht anders aus. Der Arbeiteraktivist Hossein Taherzade berichtet, dass die zuständige Kommission, die im Innenministerium angesiedelt ist, das Verfassungsrecht auf Versammlungsfreiheit ignoriert und in den letzten Jahren nur eine Kundgebung beim Friedhof Beheschte Zahra erlaubt hat, 45 km von der Hauptstadt entfernt, mitten in der Wüste. Es sieht so aus, als wolle das Regime es auch in diesem Jahr so halten. Die Arbeiter wollen sich damit nicht zufrieden geben.
Interessant ist, dass die staatliche Nachrichtenagentur ILNA dieses Interview mit dem Arbeitervertreter überhaupt geführt und veröffentlicht hat.“
(Ali Schirasi)

Die Forderungen der Iranischen Arbeiter zum 1.Mai für das aktuelle iranische Kalenderjahr (21.03.2011-21.03.2012)

1-      Wir Arbeiter werden organisiert und vereint gegen Leiharbeitsverträge und die Blanko- und Zeitarbeitsverträge kämpfen.
2-      Die Kürzung der Subventionen ist ein Angriff auf Existenz der Arbeiter und wir werden durch die Nichtzahlung von Wasser, Energie, Telefone, Rechnungen usw. dagegen kämpfen
3-      Wir verurteilen den von dem Arbeitsrat des Regimes bestimmten Mindestlohn von 330,000 Toman (~230€) für das aktuelle Jahr, der mehrfach unter der Armutsgrenze liegt
4-      Wir verurteilen jede Art von Verhaftung, Entlassung und Unterdrückung der Arbeiter und fordern die Freilassung von verhafteten Arbeitern und Arbeiteraktivisten.
5-      Wir Arbeiter werden für die Erlangung von Redefreiheit, Organisation, Parteifreiheit und Streikfreiheit kämpfen. Gleichzeitig werden wir für die Abschaffung der unmenschlichen Todesstrafe kämpfen.
6-      Der Triumph der Arbeiterklasse ohne Einigkeit und Organisation der Arbeiter aus Industrie, Lehrkräften, Krankenschwestern, Dienstleistung, Agrar etc. ist nicht möglich. Wir solidarisieren uns mit allen Arbeitern der Region und der ganzen Welt und unterstützen die Wanderarbeiter aus Afghanistan im Iran.
7-      Wir  werden für das Erlangen unserer politischen und wirtschaftlichen Forderungen  gegen  innere  konservative und reformistische Kräfte im Iran  und  gegen  äußere Mächte allein auf die Kraft der Arbeiter und Arbeiterinnen setzen und kämpfen
8-      Das kapitalistische System zieht Nutzen aus der wirtschaftlichen und politischen Diskriminierung der Frauen. Ebenso ist die Kinderarbeit eine Gewinnquelle für das Kapitalsystem. Wir werden alles unternehmen, um die Frauen bei der Erlangung ihrer Forderungen und die Bewegung zur Abschaffung von Kinderarbeit zu unterstützen.

Es lebe der 1. Mai, der Tag der internationalen Solidarität der Arbeiter.
(Organisationsrat  für den  Arbeitertag  im  Iran)
(iran-arbeiterbewegung-info)


Wir rufen zum internationalen Protest auf und fordern:

-          Unterstützung der Menschen im Iran für einen freien und demokratischen Iran!
-          Alle Todesstrafen müssen sofort abgesetzt werden!
-          Freiheit für alle politischen Gefangenen!
-          Freiheit für alle inhaftierten Arbeiter- und Gewerkschaftsaktivisten im Iran!
-          Freiheit, Säkularismus und Demokratie für Iran!
-          Keine Geschäfte mit dem Mullah-Regime!
-          Verschärfung der Sanktionen und Ölembargo gegen das Regime in Teheran!
-          Kein Dialog mit dem Regime, sondern Unterstützung der säkularen Opposition!

"Nieder mit der Islamischen Republik Iran" 

Münchener Verein für die Freiheit im Iran  

 11 اردیبهشت روز بین المللی کارگر
وحمایت از جنبش کارگری در ایران


این سی و سومین سال پس ازانقلاب ۱۳۵۷در ایران می باشد، که روز کارگر برگزار میشود، وهمچنان آمار این سالها بسیار غمگین  است ( فساد های مالی، سرکوب، بازداشت های خود سرانه، بد رفتاریها ، شلاق زدن ها و اعدامهایی که عمداً و بطورعلنی در مکانهای عمومی انجام میشوند). رژیم سعی میکند با حد اکثر سرکوب خود را بر سر قدرت نگاه دارد. و با حد اکثر خشونت با تظاهر کننده گان رفتارکند . هر اعتراضی با شدت سرکوب میشود و به شدت مجازات میشود.
 طبق اطلاعات سازمان ملل، تعداد اعدام شد گان در ایران با وجود در خواست های بین الملللی از تجدید نظر، مرتبا بیشتر میشود . تنها در سال گذشته ۶۷۰  اعدام به ثبت رسیده اند . این رغم  در مقایسه با ارقام اعدام در سال ۲۰۰۳ که در آن کمتر از ۱۰۰ مورد اعدام وجود داشته ، رشد "هشدار دهنده ی" است.
 از اعدامهای سال ۲۰۱۱، ۲۴۹ مورد اعدام مخفی بوده اند این در حالیست که ۴۲۱ مورد اعدام بطور رسمی انجام شده اند. تعداد اعدام های  امسال در ایران  تا ۲۳ فوریه ۲۳ مورد بوده اند . بنابر این ارقام  رژیم  روزانه یک نفر را اعدام میکند .  هم اکنون ۴۲ خبرنگار در زندان های ایران به سر میبرند که این رغم بیشتراز هر کشور دیگر دنیا است. از زمان انتخابات سال ۲۰۰۹ تا بحال جمعاً ۱۵۰ ژورنالیست ایران را بخاطر ترس از سرکوب و مجازات ترک کرده اند.
در سالهای گذشته تورم مالی و بیکاری رشدی جهش وار  داشته است. عناصر رژیم میلیارد ها دلار به حساب های شخصی شان در بانک های خارج واریز میکنند این درحالیست که  در ایران از هر ۵ نفر یک نفر زیر خط فقرزندگی میکند. آمار رشد قیمت ها به طور رسمی ۲۵ در صد، تورم مادی ۲۰ در صد و بیکاری ۲۵ درصد است. در شرایطی که ۶۵ در صد درآمد کشور از صدور نفت حاصل میشود، صحبت از این است که "با درآمد حاصل از فروش نفت ریخت و پاش میشود". روزنامه های کشور روزانه خبر از فساد مالی و پولهای گمشده میدهند و در مجلس رژیم هم در باره این موارد صحبت میشود. طبق گزارش یک روزنامه اقتصادی ایرانی از ۷۰ میلیون جمیت ایران ۱۴ میلیون نفر زیرخط فقر اقتصادی بسر میبرند. سفارش های لوازم مهم زندگی  با چک های بی محل پرداخت میشوند. تنها در۱ماه گذشته تعداد چک های بر گشته بالغ بر ۲۴ میلیارد دلار میشود .

۱۱ اردیبهشت: رژیم کارگران را به بیابان  میفرستد

" پس از سقوط شاه  روز ۱۱ اردیبهشت در ایران روز تعطیل ملی اعلام شد . بنابر این میبایستی که برای کارگران اشکالی وجود نداشته باشد که روز ۱۱ اردیبهشت یعنی روز کارگر را جشن بگیرند و گرد همایی داشته باشند.علاوه بر این قانون اساسی ایران در بند ۲۷ حق تظاهرات صلح آمیز   و غیر مسلحانه  را داده است. اما واقعیت چیز دیگریست. یک  کارگر فعال بنام حسین طاهر زاده نقل میکند که کمیسیون مربوطه که این اواخر به وزارت داخله نقل مکان کرده ، از دادن حق تظاهرات چشم پوشی میکند و در سالهای اخیر تنها به دادن یک  اجازه به یک گرد همائی درمحلی در بهشت زهرا اقدام  کرده است ، محلی  در ۴۵ کیلومتری پایتخت در  یک بیابان . این طور که بنظر میرسد امسال هم رژیم در نظر دارد همین کار را بکند . اما کارگران نمیخواهند به این تصمیم  راضی شوند. جالب این که خبرگزاری دولتی ایلنا مصاحبه ی با نماینده گان کارگران را انجام داده وهمچنین پخش کرده است . (علی شیرازی )

مطالبات کارگران ايران به مناسبت اول  ماه مه در ماه  جاري تقويم ايرانی سال21.03.2011 – 21.03.2012 )

  ۱- ما کارگران بر عليه  کارهای موقت و قرار داد های سفید متشکل و متحد مبارزه خواهیم کرد.

۲- کاهش یارانه ها حمله به موجودیت کارگران است. ما با عدم پرداخت  آب، برق ، تلفن و سایر صورت حساب ها با این مشکل مبارزه خواهیم کرد.
۳- ما  تعیین حداقل دستمزد (۳۳۰،۰۰۰ تومان ) را که  توسط شورای دولت  برای سال جاری تعیین شده است را  زیر خط فقر می دانیم و آن را محکوم میکنیم.
۴- ما هر گونه دستگیری، اخراج و سرکوب کارگران را محکوم میکنیم و خواستار آزادی کارگران فعال دستگیر شده هستیم.
۵- ما کارگران برای رسیدن به حق آزادی بیان ،حق  داشتن  سندیکای مستقل کارگری، سازمان وحق اعتصاب مبارزه خواهیم کرد.
۶- پيروزي طبقه كارگر بدون توافق و سازماندهی کارگران از صنعت، معلمان، پرستاران، خدمات، كشاورزي و غيره امكان پذير نيست. ما از تمامي كارگران منطقه و جهان حمايت کرده و از کارگران مهاجر افغانستان در ايران پشتیبانی میکنیم.
۷- ما برای رسیدن به مطالبات  سیاسی و اقتصادی خود بر عليه نيروهاي محافظه كار و اصلاح طلب در ايران و بر عليه نيروهاي خارجی تنها بر قدرت کارگران مرد و زن اتکا داریم و مبارزه میکنیم.
۸- نظام سرمايه داري در زمينه هاي اقتصادي و سياسي از  تبعيض  زنان سود میبرد. همینطور به کار گیری کودکان  يك منبع سود برای سیستم های سرمایه داری میباشد. ما از مبارزه زنان برای  رسیدن به مطالبات خود و از هر کوششی برای لغو کار کودکان حمایت میکنیم .

زنده باد روز اول ماه می روز بین المللل حمایت از کارگران
( شورای تشکیلات روز کارگر در ایران )
(کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران)

ما جهانیان را به اعتراض و حمایت فرا میخوانیم و خواسته هایمان :

۱- حمایت از  مردم ایران برای یک ایران آزاد و دموکراتیک !
۲-  لغو هرگونه حکم اعدام ! 
۳- زندانیان سیاسی باید آزاد شوند !
۴- بازداشت شدگان و فعالان اتحاديهای كارگری و سندیکا ها درايران باید آزاد شوند !
۵- آزادی، سکولاریسم و دموکراسی برای ایران !
۶- لغو دادوستدهای تجارت با رژیم ایران !
۷- تقویت تحریم بازرگانی و نفتی عليه رژيم ایران!
۸- قطع رابطه با رژیم وحمایت از اپوزیسیون سکولار !

"مرگ بر رژیم جمهوری اسلامی ایران "

کانون ایرانیان آزادیخواه مونیخ

                                 Iraniyanemunich@yahoo.de

 

Donnerstag, 19. April 2012

دادگاه جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود








دادگاه جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود

لندن ١٨ تا ٢٢ ژوئن ۲٠١٢


 کشتار زندانيان سياسي ايران در دهه شصت:
” در جستجوي عدالت و دادخواهی”

 
برای نخستین بار در تاریخ ایران و جهان، مردمی ظلم دیده و تحت ستم، که شاهد یکی از فجیع ترین جنایات تاریخ معاصر بشری و کشتار یک نسل از مبارزان سیاسی در زندان بوده اند-در حالی که دادگاه ها و نهادهای حقوقی و قضائی بین المللی از رسیدگی به آن اجتناب می کنند- پرچم دادخواهی و رسیدگی به آن را به دست گرفته اند.
چهار سال پیش، اواخر شهریور ١٣٨۶برابر با سپتامبر ۲٠٠٧، جمعی از اعضای خانواده های جان سپردگان دهه شصت و   جان بدربردگان از کشتار زندانیان سیاسی در این دهه، با یاری و همراهی فعالان عرصه های سیاسی و اجتماعی، حرکتی را آغاز کردند که در بدو امر تصویر و آینده آن به روشنی امروز نبود. می دانستیم رسیدگی مردمی به هولناک ترین کشتار تاریخ معاصر ایران، کار بسیار دشوار و صعب العبوری است. با دست خالی و تنها با اتکا به انگیزه و تلاش مشترکمان، می خواهیم جمهوری اسلامی را به خاطر کشتار بیش از پانزده هزار زندانی سیاسی در دهه شصت به محاکمه مردمی بکشیم.
چهار سال تلاش بی وقفه مردمی مصمم برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت به بار نشست. این دادگاه مردمی، رژیم جمهوری اسلامی ایران و رهبران و دست اندرکاران کشتار زندانیان سیاسی را، که از روزهای پایانی خرداد 60 آغاز و در تابستان 67 به اوج رسید، به ارتکاب جنایت علیه بشریت محاکمه خواهد کرد. کشتار مخالفان در زندان در دهه شصت، مصداق جنایت علیه بشریت است. هیچ یک از ده ها هزار زندانی سیاسی، چه آن ها که اعدام شدند و چه آن هائی که جان سالم بدر برده و از زندان بیرون امدند، درهیچ دوره ای از دهه شصت به وکیل و تسهیلات و مشاوره حقوقی و خانواده خود دسترسی و حق دفاع از خود نداشتند. محاکمات بدون طی پروسه حقوقی با ملزومات یک دادگاه واقعی، تنها با طرح چند سئوال و در اغلب اوقات تنها با ابلاغ اتهامات به زندانی برگزار می شد و وی را طی چند دقیقه به اعدام محکوم می کردند. کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، هم چنین به لحاظ جغرافیائی، تعداد و تنوع گرایشات سیاسی و عقیدتی گسترده و طبق قوانین جزائی بین المللی مصداق جنایت علیه بشریت محسوب می شود. طبق آمارها و شواهد موجود، جمهوری اسلامی به فاصله سال های60 تا 63، حدود 15هزار زندانی سیاسی؛ روزانه به طور متوسط چهارده نفر و هر دو ساعت یک نفر را اعدام کرده است. جمهوری اسلامی به فاصله ماه های خرداد تا اسفند 67، چهارهزار زندانی سیاسی؛ روزانه به طور متوسط حدود 15 نفر و هر دو ساعت یک نفر را مخفیانه اعدام و در نهان در گورهای دسته جمعی دفن کرد.
دادگاه جمهوری اسلامی در دو مرحله برگزار می شود. مرحله اول به مدت پنچ روز، از ١٨ تا ٢٢ ژوئن ۲٠١٢ در مرکز حقوق بشر سازمان عفو بین الملل در لندن برگزار می شود. مرحله دوم، چهار ماه بعد از آن، در ماه اکتبر در لاهه برگزار خواهد شد. دادگاه مردمی ایران تریبونال، بزرگترین و بی سابقه ترین پروژه دادخواهی مردمی است که در تاریخ معاصر، با حضور بیش از صد شاهد، برگزار می شود.
 یک تیم بین المللی حقوقی، متشکل از سرشناس ترین و مجرب ترین حقوقدانان بین المللی و ایرانی؛ پرفسور جان کوپر، پروفسور ریچارد فالک، سیر جفری نایس، پروفسور اریک دیوید، پرفسور پیام آخوان، دکتر نانسی هورماشیا، دکتر هدایت متین دفتری و پروفسور کادر اسمال(زوئیه 2011 در اثر سکته قلبی در گذشت)، این دادگاه مردمی را سازماندهی کرده و با دعوت از شخصیت های حقوقی و غیرحقوقی و قضات سرشناس جهانی همراه با یک تیم دادستانی متشکل از هشت حقوقدان ایرانی و غیرایرانی به سرپرستی پرفسور پیام اخوان و سیر جفری نایس، آن را برگزار می کنند. این دادگاه، بخشی از مبارزه توده رنچ کشیده مردم ایران علیه تاریک اندیشان کوردل و جنایتکار حاکم بر ایران است، که وظیفه آن نه تنها رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی و محاکمه جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت است، بلکه این وظیفه را نیز دارد که این تراژدی انسانی را به قضاوت افکار عمومی جهانیان بگذارد و آن را در تاریخ ایران و جهان برای آیندگان به ثبت برساند.

شرکت در دادگاه
حضور در هر دو مرحله دادگاه برای عموم آزاد و رايگان است. اما، براي حضور در آن ها ثبت نام ضروري است. علاقه مندان به شرکت در هر یک از مراحل این دادگاه مردمی، یا هر دو مرحله، مي توانند از طريق تماس با آدرس ایمیل زیر، با ذکر نام و نام خانوادگی ثبت نام نمایند.
 

کارزار مردمی ایران تریبونال

جمعه 10 آوریل ٢٠١٢ برابر با ١١ فروردین ١٣٩١