از زندان های ایران بوی خون به مشام می رسد

از زندان های ایران بوی خون به مشام می رسد
فراخوان به تظاهرات

Politische Kundgebung
Wann: 02.01.2010 von 16:30 bis 19:15
Wo: Neuhauserstr. 8 (Fußgängerzone zwischen Karlsplatz und Marienplatz), München

فراخوان به تظاهرات28.12.09Kundgebung

Nieder mit dem islamischen Republik 28:12:2009 MÜNCHEN

Nieder mit dem islamischen Republik 28:12:2009 MÜNCHEN auf Yahoo! Video

فراخوان به تظاهرات28

28.12.09 Kundgebung

وداع با محمد عصمی

وداع با محمد عصمی

وداع با محمد عصمی auf Yahoo! Video

دکتر محمد عاصمی درگذشت

دکتر محمد عاصمی شاعر، نویسنده و پژوهشگر ایرانی
روزشنبه در بیمارستانی در نزدیکی شهر مونیخ درگذشت

خبر، چنان سنگین و تابسوز است كه به دشواری به باور می‌نشیند، ولی در برابر تقدیر چاره‌ای جز تسلیم نیست

روان بهارآفرین هنری مرد والامنش ایران‌زمین، محمد عاصمی در خزان طبیعت از تن خسته و رنج‌كشیده‌ی او پر كشید

ما این غم جانگداز را به جامعه‌ی فرهنگی و هنری كشور و همه‌ی دوستداران ادبیات و شعر و شعور و بیدار‌گری ملت ایران تسلیت می‌گوئیم

روانش شاد و یادش جاودان باد

کانون ایرانیان آزادیخواه مونیخ /آلمان

دکتر محمد عاصمی درگذشت

دکتر محمد عاصمی درگذشت!!!

محمد عاصمی شاعر، نویسنده و پژوهشگر ایرانی مقیم آلمان روز شنبه در بیمارستانی در نزدیکی شهر مونیخ درگذشت.
آقای عاصمی در جوانی شاعر و نویسنده‌ای پرشور بود و اشعار حماسی او با امضای "شرنگ" در نشریات چپ منتشر می‌شد.
او در دوران توفانی پس از شهریور ۱۳۲۰ از هنرمندان تئاتر بود و در "تئاتر سعدی" به روی صحنه می‌رفت. او از شاگردان عبدالحسین نوشین کارگردان نامی تئاتر و عضو کمیته مرکزی حزب توده بود.
آقای عاصمی در همان دوران با ایرن، بازیگر نامدار تئاتر و سینمای ایران پیوند ازدواج بست، که دوام چندانی نداشت.
محمد عاصمی پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تحت پیگرد قرار گرفت و ناگزیر شد ایران را ترک کند و در آلمان اقامت گزیند.
او از فروردین ۱۳۴۲ نشریۀ فرهنگی و اجتماعی کاوه را به زبان فارسی در مونیخ منتشر کرد. این نشریه به ویژه ناشر افکار و آثار نویسندگان و پژوهشگران ایرانی شد که در اروپا اقامت داشتند.
آقای عاصمی، چنانکه خود در مصاحبه‌ای گفته است، نشریه‌ی خود را "کاوه" نامید، برای زنده داشتن یاد نشریه مهمی که نیم قرن پیش از آن برخی ادبای تبعیدی سرشناس ایرانی مانند سید حسن تقی‌زاده، علامه محمد قزوینی، محمد علی جمالزاده در برلین منتشر می‌کردند.
با مجله کاوه (با مدیریت آقای عاصمی) گروه بزرگی از نویسندگان و پژوهشگران ایرانی همکاری داشتند، مانند سید محمد علی جمالزاده، دکتر پرویز ناتل خانلری، علی دشتی، عباس زریاب خویی، بزرگ علوی، احسان طبری، محمود تفضلی، علی نقی منزوی، سعیدی سیرجانی و دهها ادیب و متفکر دیگر.
آقای عاصمی نویسنده‌ای خوش‌بیان، روشنفکری فهیم و انسانی بسیار مهربان و شوخ‌طبع بود. از او آثاری در تألیف و ترجمه باقی مانده است. آخرین کار او یک "سی دی" است که در آن شعرهای دوست خود مسعود عطایی را خوانده است. این اثر در زمستان ۲۰۰۸ به بازار آمد.
او از چند سال پیش از بیماری سرطان مری رنج می‌برد. او هنگام مرگ ۸۴ سال داشت.

خانه دوست کجاست؟

من دلم می خواهد،
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر ديوارش
دوستهايم بنشينند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسي مي خواهد
وارد خانه پر عشق و صفايم گردد
يک سبد بوي گل سرخ
به من هديه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوي دلهاست
شرط آن داشتن
يک دل بي رنگ و رياست
بر درش برگ گلي مي کوبم
روي آن با قلم سبز بهار
مي نويسم اي يار
خانه ي ما اينجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
"خانه دوست کجاست؟"

فريدون مشيري

نقض حقوق بشر در ایران را متوقف کنید Menschenrechtsverletzungen im Iran zu stoppen

Menschenrechte

Wir verehren den 16.Azar (7.Dezember) Tag der Studenten

Die iranischen Universitäten waren und sind immer noch die Quelle der sozialen und politischen Veränderungen in positivem Sinne. Die Studentenbewegungen gehörten zu den dauerhaftesten und einwirkungsvollsten Kämpfen gegen Diktatoren und politische Korruption im Iran. Die Pioniere aller politischen Massenbewegungen entstanden aus den Universitäten des Landes. Es waren genau die Studenten, die unmittelbar nach dem Putsch gegen „Dr. Mossadegh (*1) am „16. Azar“ im Jahr 1332 (*2) gegen Autokratie protestiert haben und durch den Schüssen der Maschinengewehre der Shahs-Gardisten ins eigene Blut gefallen sind. Mit 16. Azar (7.Dezmber) wurde eine neue Etappe im Kampf für die Freiheit begonnen. Drei beherzte Studenten Namens: „Bozorgnia, Ghandchi und Shariat Rezavi“, aus der technischen Fakultät der Teheraner Universität, waren die ersten Opfer für diese große soziale Veränderung. Obwohl 56 Jahre von diesem Ereignis und die Opferbereitschaft der 3 Studenten vergeht, aber dieser Tag wurde nie vergessen und sogar als „Tag der Studenten“ in der iranischen Geschichte eingegangen und hat als ein motivierender und wichtiger Faktor in der Freiheitsbewegung agiert. Auch die Despoten der „islamischen Republik“ haben die Kraft und die Macht einer Studentenbewegung vor etwa10 Jahren am 18 Tir 1378 (*3) gegen ihre Diktaturherrschaft zu Spüren bekommen!

Es ist aber bedauernd, dass fast nach einem halben Jahrhundert, das iranische Volk und als dessen Vorreiter die Studenten sich immer noch im Kampf gegen Tyrannei, Gewalt und eine noch viel größeres Ausmaß der politischen Korruption und ideologischen Diskriminierung befinden. In diesen vielen Jahren ist unser Land leider nicht einmal zu einem einzigen Schritt in der Richtung der menschlichen und kulturellen Standards geführt worden. Im Gegenteil führten die despotischen Herrscher das Land sowohl in wirtschaftlicher Hinsicht als auch bei der Einhaltung der Menschenrechte und fundamentalen Rechte der Bürger ins Mittelalter zurück. Die Menschen leben nun unter unglaublichsten Gewalt und Unterdrückung.

Unsere Universitäten befinden sich, wegen ständiger Säuberungs-Maßnahmen der fortschrittlichen und andersdenkenden Professoren und Wissenschaftler in ihrem niedrigsten wissenschaftlichen Bildungsstand. Unsere Studenten stehen unter sehr hohen Druck und werden bei den kleinsten bürgerlichen Aktivitäten und kritischen Meinungsäußerungen zwangsexmatrikuliert, gleich verhaftet, eingesperrt und sogar zum Tode verurteilt. Für die Studentinnen sieht die Lage noch katastrophaler aus. Das durch die Regierung eingesetzte unlogische Quoten-System erweitert sich als ein Diskriminierungs-Instrument auf Religions- oder Geschlechtsebene oder geografische Herkunft der Studierenden aus. Sogar das Geschlecht spielt bei der Studiengangauswahl und die Fächer eine Rolle mit. Kurz zusammengefasst, mit diesen Einschränkungs- und Diskriminierungs-Methoden versuchen sie die Studenten einzuschüchtern und erniedrigen. Die Unterdrückungsapparat und deren führende Köpfe hoffen durch ihre Maßnahmen diese progressive, bewusste und kraftvolle Schicht einzuschränken und deren Wille und deren soziale und politische Bewegung für die Freiheit und Demokratie und zum Wohle des iranischen Volks zu brechen und die Studenten davon abzuhalten ihre Ziele zu Verfolgen.

Der Münchenerverein für die Freiheit im Iran verehrt den Tag der Studenten ( 16. Azar ) und unterstützt die sozialen und politischen Forderungen der Studenten und deren politischen Kampf zur Befreiung aus dem Joch der religiösen Diktatur und für die Freiheit und Demokratie, Trennung der Religion und Politik und Entstehung eines Rechtstaates im Iran.

Münchenerverein für die Freiheit im Iran

07.12.2009

http://iraniyanemunich.blogspot.com

iraniyanemunich@yahoo.de

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*1) Am 4. April 1953 billigte der CIA ein Budget von einer Million US-Dollar, das dazu verwendet werden sollte, Mossadegh der iranischen Nationalheld _ zu stürzen. Mit dieser Geheimdienstoperation gelang es der CIA in Zusammenarbeit mit dem Schah, monarchistischen und klerikalen Gruppen, geführt vom General im Ruhestand _Zahedi_, am 19. August 1953 Premierminister Mossadegh aus dem Amt zu entfernen. (http://de.wikipedia.org/wiki/Mossadegh#Der_Putsch_1953)

*2) Herbst 1953 / Azar ist ein iranischer Monat)

*3) an diesem Tag wurde ein friedlicher Studentenprotest an der Teheraner Universität auf brutalste Weise Niedergeschlagen

Kundgebung فراخوان